IgG

IgG (immunoglobulina G) ma wiele funkcji w organizmie. Jedną z ważniejszych jest neutralizowanie toksyn produkowanych przez bakterie chorobotwórcze. Znaczący spadek poziomu immunoglobuliny G we krwi z powodu wrodzonej lub nabytej choroby zwiększa podatność pacjenta na infekcje bakteryjne.

Z tego powodu u osób z nawracającymi infekcjami należy badać poziomy immunoglobulin w surowicy, ponieważ w przypadku wykrycia ich niedoborów możliwe jest wdrożenie leczenia odpowiednią immunoglobuliną.

Z kolei podwyższone poziomy immunoglobuliny G występują w organizmie jako skutek toczących się obecnie procesów zakaźnych lub zapalnych. Obecność swoistych przeciwciał IgG lub IgM (immunoglobulin M) umożliwia postawienie popartej badaniami laboratoryjnymi diagnozy ostrej lub przewlekłej infekcji. Podwyższony poziom immunoglobuliny G występuje także w chorobach autoimmunologicznych, takich jak np. stwardnienie rozsiane, autoimmunologiczne przewlekłe zapalenie wątroby lub toczeń.

Podwyższenie jednego, konkretnego podtypu immunoglobuliny G obserwuje się w wielu przypadkach szpiczaka mnogiego, a wyniki badania są jednym z głównych kryteriów diagnostycznych.

Immunoglobulina G stanowi ok. 75% immunoglobulin znajdujących się w osoczu. Są głównymi przeciwciałami ludzkiej odporności humoralnej, jednego z podtypów mechanizmów odpornościowych człowieka. Są wytwarzane w odpowiedzi na powtarzający się kontakt z antygenem. U kobiet podczas ciąży immunoglobulina G przenika przez łożysko i prowadzi do nabycia odporności biernej u noworodka.

Po co wykonuje się badanie IgG?

Badanie immunoglobuliny G przeprowadzane są w celu oceny odporności humoralnej, rozpoznania i monitorowania leczenia szpiczaka wydzielającego IgG oraz oceny ryzyka infekcji, szczególnie u dzieci i u pacjentów z nowotworami układu chłonnego.

Cel badania

Celem badania jest określenie stężenia immunoglobuliny G we krwi.

Badanie to służy głównie do diagnozowania wrodzonego niedoboru odporności, szpiczaka wydzielającego immunoglobulinę G, do oceny ryzyka infekcji u dzieci i pacjentów z chłoniakami oraz do oceny skuteczności terapii globuliną gamma.

Kiedy należy wykonać badanie?

Badanie jest zlecane przez lekarza w przypadku wystąpienia określonych objawów, takich jak:

• często nawracające infekcje
• długotrwała gorączka z nocnymi potami
• ból kości
• spontaniczne złamania kości
• obrzęk węzłów chłonnych i inne

Przygotowanie do badania

Przed badaniem nie jest wymagane wcześniejsze przygotowanie. Na wyniki badania nie wpływa to, czy zostało wykonane na czczo czy po posiłku.

Materiał do badania

• Krew żylna

Sposób przeprowadzenia badania

• Immunoturbidymetryczny

IgG normy

Normy IgG zmieniają się w zależności od wieku pacjenta.

jednostka: [g/l]

Dzieci:

• 0,00-1,45 (0-1 rok)
• 0,19-1,46 (1-3 lat)
• 0,24-2,10 (3-6 lat)
• 0,31-2,08 (6-9 lat)
• 0,31-1,79 (9-11 lat)
• 0,35-2,39 (11-13 lat)
• 0,15-1,88 (13-15 lat)
• 0,23-2,59 (15-19 lat)

Dorośli:

• 0,40-2,30 g/l

IgG wyniki

Jednostki chorobowe mogące skutkować podwyższonymi poziomami immunoglobuliny G:

• sarkoidoza
• przewlekła choroba wątroby
• choroby autoimmunologiczne
• obecność pasożytów w organizmie
• przewlekłe infekcje
• hiperimmunizacja
• ciężkie niedożywienie
• dysproteinemia
• szpiczak IgG1, IgG2

Jednostki chorobowe mogące skutkować obniżonymi poziomami immunoglobuliny G:

• zespoły utraty białka
• szpiczak wolny od IgG
• makroglobulinemia Waldenströma
• aplazja limfatyczna
• przewlekła białaczka limfocytowa
• agammaglobulinemia
• selektywny niedobór IgG1

Niższy poziom immunoglobuliny G może występować także u kobiet w ciąży.

Ograniczenia badania immunoglobuliny G i niedokładne wyniki.

Znane są przypadki pacjentów ze szpiczakiem, ale z prawidłowym poziomem immunoglobuliny G we krwi. Nie występują reakcje krzyżowe między trzema typami immunoglobulin IgA, IgM i IgG.