IgM (immunoglobulina M)

IgM (immunoglobulina M) to główne przeciwciała wytwarzane podczas pierwszego kontaktu ludzkiego organizmu z antygenem.

Immunoglobulina M to przeciwciała pierwotnie syntetyzowane przez układ odpornościowy płodu lub noworodka, nie przenikają przez łożysko od matki do płodu. Z tego powodu wykrycie swoistych przeciwciał igM jest przydatne w ocenie stadium zakażenia. Immunoglobuliny M są obecne w fazie ostrej infekcji, podczas gdy przeciwciała IgG dominują w fazie przewlekłej.

Czynnik reumatoidalny i przeciwciała przeciwko antygenom powierzchniowym układu grup krwi OAB czerwonych krwinek należą do tej klasy immunoglobulin.
Zespół niedoboru odporności hiper-IgM charakteryzuje się wyraźnym wzrostem stężenia immunoglobuliny M, a brakiem przeciwciał klas IgG i IgA.

Immunoglobuliny wytwarzane w chorobie Waldenströma należą do klasy IgM i mogą powodować uszkodzenie naczyń krwionośnych w całym organizmie.
Podwyższony poziom immunoglobuliny M obserwuje się w różnych stanach zakaźnych lub zapalnych. Ich poziomy zwiększają się we wczesnej marskości żółciowej.

Spadki poziomu immunoglobuliny M odnotowano we wrodzonej lub nabytej hipogammaglobulinemii (niedobór odporności), klinicznie charakteryzującej się nawracającymi infekcjami bakteryjnymi.

Cel badania

Celem badania jest określenie stężenia immunoglobuliny M we krwi. Służy on głównie do oceny odporności humoralnej, ocenie ryzyka infekcji i diagnozowania ostrych infekcji (wirusowych i bakteryjnych, do 20 dni), wrodzonego niedoboru odporności, choroby Waldenströma, diagnozy zaburzeń wątroby, zwłaszcza pierwotnej marskości żółciowej.

Kiedy konieczne jest przeprowadzenie badania IgM?

Badanie jest zlecane przez lekarza, najczęściej alergologa, w przypadku niektórych objawów takich jak: ogólne zmęczenie i gorączka, ból kości, spontaniczne złamania kości, obrzęk węzłów chłonnych, śledziony.

Przygotowanie przed badaniem

Przed badaniem nie jest wymagane żadne wcześniejsze przygotowanie. Na wyniki badania nie ma wpływu żywność, woda ani inne napoje.

Materiał do badania

• krew żylna

Metoda badania

• Test immunoturbidymetryczny

IgM normy

Wartości referencyjne zmieniają się w zależności od wieku.

IgM wyniki

Zwiększone stężenie immunogobuliny M występuje w chorobach takich jak:

• choroba Waldenströma
• zaburzenia czynności wątroby, zwłaszcza pierwotna marskość żółciowa
• przewlekłe infekcje
• trypanosomatoza
• malaria
• toczeń
• reumatoidalne zapalenie stawów
• hipergammaglobulinemia

Zmniejszone stężenie IgM może być związane z chorobami takimi jak:

• zespoły utraty białka
• szpiczak inny niż IgM
• agammaglobulinemia, niedobory odporności
• aplazja limfatyczna
• przewlekła białaczka limfocytowa
• może występować u niemowląt i we wczesnym dzieciństwie.