IgA (immunoglobulina A)

IgA (immunoglobulina A) stanowi 10-15% całkowitej ilości immunoglobulin w ludzkim ciele. IgA są głównymi przeciwciałami, które są wydzielane na powierzchnię błon śluzowych.

Występują we łzach, ślinie, wydzielinach oddechowych, żołądkowo-jelitowych i moczowo-płciowych. W postaci dimerycznej (IgA2) dodatkowo zawierają 2 łańcuchy: jeden łączy dwie cząsteczki immunoglobuliny A, a drugi stymuluje ich sekrecję i zapobiega ich rozkładowi przez różnorakie enzymy. Dzięki temu IgA2 jest dość odporny na degradujące działanie wielu substancji oraz odgrywa ważną rolę w adhezji i usuwaniu bakterii, zapobiegając w ten sposób ich przenikaniu do organizmu.

Kiedy wykonuje się badanie IgA?

Najczęściej badanie IgA wykonuje się w celu oceny stanu pacjentów z objawami klinicznymi nowotworów układu chłonnego, w szczególności ze szpiczakiem mnogim i immunoproliferacyjną chorobą jelita cienkiego (tzw. „chłoniakiem śródziemnomorskim”).

Cel badania

Celem badania jest określenie stężenia immunoglobuliny A we krwi.
Test służy przede wszystkim do diagnozowania niektórych nowotworów złośliwych, takich jak szpiczak mnogi lub chłoniaki z lokalizacją w przewodzie pokarmowym, a także do diagnozowania selektywnego niedoboru IgA.

Kiedy należy wykonać to badanie?

Test jest zlecany przez lekarza w przypadku wystąpienia określonych objawów, np. takich jak:

• długotrwała gorączka z nocnymi potami

• ból kości

• spontaniczne złamania kości

• obrzęk węzłów chłonnych

Przygotowanie do badania

Przed badaniem nie jest wymagane wcześniejsze przygotowanie. Na wyniki badania nie wpływa to, czy zostało wykonane na czczo czy po posiłku.

Materiał do badania:

• Krew żylna

IgA wyniki

Jednostki chorobowe mogące skutkować podwyższonymi wartościami immunoglobuliny A:

• szpiczak

• marskość wątroby

• żółtaczka obturacyjna

• alkoholizm

• podostry i przewlekły stan zapalny

• toczeń (u niektórych pacjentów)

• sarkoidoza (u niektórych pacjentów)

• zespół Wiskotta-Aldricha

Jednostki chorobowe mogące skutkować obniżonymi poziomami immunoglobuliny A:

• zespół AT (ataksja-teleangiektazja)

• abstynencja od alkoholu w przebiegu choroby alkoholowej (po 1 roku)

• selektywny niedobór IgA

• agammaglobulinemia

• zespoły złego wchłaniania (u niektórych pacjentów)

• marskość wątroby nawracające zapalenie ucha

• szpiczak inny niż wydzielający immunoglobulinę A

• makroglobulinemia Waldenströma

Jednostki chorobowe, gdzie występuje jednoczesne zmniejszenie immunoglobuliny A i innych immunoglobulin:

• nabyta i wrodzona agammaglobulinemia

• dziedziczna aplazja grasicy

• degammaglobulinemia typu I i II

IgA norma

• < 12 m-cy > 0,83 g/l

• 12 m-cy – 3 l. 0,20 – 1,00 g/l

• 3 – 6 l. 0,27 – 1,95 g/l

• 6 – 9 l. 0,34 – 3,05 g/l

• 9 – 11 l. 0,53 – 2,04 g/l

• 11 – 13 l. 0,58 – 3,58 g/l

• 13 – 15 l. 0,47 – 2,49 g/l

• 15 – 19 l. 0,61 – 3,48 g/l

• > 19 l. 0,70 – 4,00 g/l

Ograniczenia badania IgA i nieprecyzyjne wyniki

Poziom immunoglobuliny A może fizjologicznie wzrosnąć po wysiłku oraz obniżać się w czasie ciąży. Nie występują reakcje krzyżowe między trzema typami immunoglobulin- IgA, IgM i IgG.