IgE całkowite

Immunoglobulina E (IgE) jest jedną z pięciu klas immunoglobulin wytwarzanych przez ludzki układ odpornościowy. Jej prawidłowe stężenie w organizmie jest bardzo niskie – stanowi mniej niż 0,001% wszystkich immunoglobulin.

Ich funkcją jest aktywacja określonych komórek odpornościowych, nazywanych komórkami tucznymi i bazofilami. Komórki te uwalniają substancje biorące udział w reakcjach alergicznych (przede wszystkim histaminę). U pacjentów z alergią podczas kontaktu z alergenem ich układ odpornościowy wytwarza dużą ilość przeciwciał immunoglobulinowych E.

Te z kolei aktywują dużą liczbę komórek odpornościowych, które powodują objawy reakcji alergicznej – katar, duszności, wysypkę i obrzęk. Każdy rodzaj przeciwciała IgE jest swoistym „czujnikiem” dla konkretnego alergenu i reaguje tylko na niego- dlatego niektóre osoby są uczulone tylko i wyłącznie na jeden czynnik- np. na sierść kota (wytwarzają przeciwciała IgE jedynie przeciwko białkom znajdującym się na sierści), podczas gdy inne są uczulone na wiele alergenów, ponieważ mają więcej niż jeden rodzaj alergizujących immunoglobulin E.

Około 50% osób z alergicznym nieżytem nosa lub astmą ma podwyższone poziomy przeciwciał immunoglobulinowych E. Pozostali chorzy mają normalny poziom całkowitych przeciwciał immunoglobulinowych E, ale podwyższony poziom swoistych przeciwciał IgE na określone alergeny. Całkowite przeciwciała immunoglobuliny E często są podwyższone u osób z atopowym zapaleniem skóry (AZS), a ich stężenie jest bezpośrednio związane z nasileniem objawów tej choroby – m.in. wysypki.
U pacjentów z chorobami pasożytniczymi, alergiczną aspergilozą oskrzelowo-płucną (reakcja alergiczna na grzyb Aspergillus), zespołem Hioba (specyficzny rodzaj niedoboru odporności) oraz pewnymi nowotworami złośliwymi, również występują podwyższone poziomy przeciwciał immunoglobulinowych E.

Cel badania

Badanie przeciwciał IgE jest przydatne w ocenie pacjentów z podejrzeniem chorób związanych z podwyższonym poziomem całkowitej immunoglobuliny E takich jak:

• alergie
• pierwotne zespoły niedoboru odporności
• różnorakie infekcje
• nowotwory złośliwe
• inne choroby zapalne

Testowanie przeciwciał immunoglobuliny E jest również stosowane do diagnozowania pacjentów cierpiących na astmę oraz przewlekłą pokrzywkę idiopatyczną, które to kwalifikują się do leczenia anty-IgE omalizumabem.

Badanie Ige – kiedy się wykonuje?

Badanie przeciwciał immunoglobulinowych E jest zalecane, jeśli występują następujące objawy choroby alergicznej:

• przewlekle zatkany nos
• przewlekły katar z wodnistymi wydzielinami
• swędzenie i lekkie podrażnienie oka z równoczesnym łzawieniem
• wysypka z wypukłymi czerwonymi bąblami na skórze
• biegunka
• wymioty
• duszności
• kaszel
• utrudnione oddychanie- szmery w klatce piersiowej

Jeśli zdiagnozowano u pacjenta astmę, powinien przejść test immunoglobuliny E, aby sprawdzić, czy jest odpowiednim kandydatem do leczenia omalizumabem.

Przygotowanie do badania

Badanie przeprowadza się rano, na czczo.
Jeśli stosowane są suplementy witaminy B7, test należy wykonać co najmniej 8 godzin po przyjęciu ostatniej dawki.

Materiał do badania:

• krew żylna

Sposób przeprowadzenia badania

• Immunochemiczny z elektrochemiluminescencją

IgE normy

Normy IgE są zależne od wieku pacjenta

• < 1 m-ca < 1,5 IU/ml
• – 12 m-cy < 15 IU/ml
• 1 – 5 lat < 60 IU/ml
• 5 – 9 lat < 90 IU/ml
• 9 – 15 lat < 200 IU/ml
• >15 lat < 100 IU/ml

IgE wyniki

Jednostki chorobowe mogące skutkować podwyższonymi poziomami immunoglobuliny E:

• Astma oskrzelowa
• Katar sienny
• Wyprysk atopowy
• Choroby pasożytnicze
• Zespół Hioba
• Szpiczak IgE

Obecność dużej ilości przeciwciał immunoglobulinowych E skierowanych przeciwko konkretnemu alergenowi sugeruje, że pacjent jest na niego bardzo wrażliwy.

Oznacza to, że duża liczba przeciwciał immunoglobulinowych E wiąże się z komórkami odpornościowymi, w momencie gdy napotkają dany alergen, a reakcja alergiczna o ciężkim przebiegu zachodzi bardzo szybko. Istnieją jednak wyjątki od tej zasady – czasami, pomimo że jest wytwarzana duża ilość przeciwciał immunoglobulinowych IgE w odpowiedzi na alergen, to nie wiążą się one we właściwy sposób z komórkami odpornościowymi lub też same komórki odpornościowe nie mają wystarczającej liczby miejsc, do których mogłyby przyłączyć się cząsteczki immunoglobuliny E. Przez to nie zachodzi pełna aktywacja komórek tucznych, a objawy alergii nie występują lub są słabiej nasilone.

Ujemny wynik badania immunoglobuliny E lub też niski poziom tych przeciwciał nie daje 100% pewności, że nie masz alergii.

Jednostki chorobowe mogące skutkować obniżonymi poziomami immunoglobuliny E:

• Wrodzony lub nabyty niedobór odporności
• Zespół ataksja-teleangiektazja
• Szpiczak inny niż IgE.