Antygen HBs

Antygen HBs to badanie wykorzystywane jest w diagnostyce i monitorowaniu chorób wątroby.

Wirus zapalenia wątroby typu B (HBV) jest wirusem zbudowanym z jądra (zawierającego materiał genetyczny w postaci DNA) i powłoki. Pozostaje on jedną z najczęstszych przyczyn rozwoju ostrego lub przewlekłego zapalenia wątroby, będących czynnikami ryzyka rozwoju marskości wątroby oraz raka wątrobowokomórkowego.

Częstość infekcji HBV jest największa w krajach azjatyckich i afrykańskich, gdzie najczęściej dochodzi do zakażeń dzieci, w czasie porodu przez łożysko od zakażonej wcześniej matki. W krajach o niższej zachorowalności częstsze są zakażenia młodych dorosłych, do których dochodzi przez kontakty seksualne oraz igły i strzykawki stosowane do iniekcji narkotyków. Mniej częste są zakażenia nabywane podczas zabiegów w placówkach medycznych i gabinetach kosmetycznych.

Antygen HBs to pierwszy marker zakażenia, który wykrywa się jako dodatni, zwykle 6-16 tygodni po infekcji, a zanim rozwiną się objawy zapalenia wątroby typu B (żółtaczka) może minąć kilka miesięcy. Organizm po kontakcie z antygenem HBs, zaczyna wytwarzać przeciwciała anty HBS, które mają za zadanie zwalczać wirusa.

Wirusowe zapalenie wątroby typu B objawy

Faza początkowa:

• bóle mięśni i stawów,

• ogólne osłabienie,

• brak apetytu,

• nudności i wymioty,

• bóle brzucha.

Objawy te zazwyczaj ustępują po pojawieniu się żółtaczki.

Faza zaawansowana:

• żółtaczka

• świąd,

• ciemny mocz,

• odbarwiony stolec,

• ból w prawym podżebrzu.

Mogą występować też niespecyficzne objawy z innych narządów: wysiękowe zapalenie opłucnej, zapalenie trzustki, zaburzenia rytmu serca, anemia.

W 1% przypadków WZW B może rozwinąć się do tzw. postaci nadostrej, która objawia się ostrą niewydolnością wątroby, gdzie do żółtaczki dołączają objawy związane z zaburzeniami świadomości i procesami krzepnięcia krwi.

Obecność antygenu HbS we krwi po 6 miesiącach od momentu zakażenia świadczy o tym, że przeszło ono w fazę przewlekłą, a osoba zainfekowana jest nosicielem wirusa. Charakterystyczne dla przewlekłego zapalenia wątroby WZW B są: osłabienie, zmęczenie, stany podgorączkowe, spadek masy ciała, powiększenie wątroby i obwodu brzucha. Mogą się pojawiać okresy zaostrzeń zapalenia, z obecnością żółtaczki i wzrostem poziomu aminotrasferaz w surowicy.

Antygen HBs badanie – kiedy wykonać?

Badanie wykorzystywane jest w profilaktyce, diagnostyce i leczeniu chorób zakaźnych wątroby.

Wskaźnik bada się w celach takich jak:

• rozpoznanie ostrego / przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B;

• monitorowanie leczenia przeciwwirusowego;

• badania przesiewowe produktów krwiopochodnych;

• badanie prenatalne w celu zapobiegania przenoszeniu się matki na dziecko;

• badanie ciężarnej w III trymestrze ciąży;

• diagnoza noworodka.

Antygen Hbs badanie – kto powinien wykonać?

Każdy pacjent, u którego:

• występują czynniki ryzyka zakażenia wirusem HBV (stosunek seksualny bez zabezpieczenia, częste zmiany partnerów seksualnych, dożylne przyjmowanie narkotyków, obecność przewlekłej choroby nerek, cukrzycy, wiek powyżej 60 lat)

• stwierdzono obecność przewlekłej choroby wątroby o nieustalonej etiologii,

• przyjmuje chemioterapię lub inne leki obniżające odporność,

• pojawiają się objawy ostrej lub przewlekłej infekcji wirusem HBV.

Materiał do badania

• krew żylna

Antygen HBs – metoda badania

• elektrochemiluminescencyjna

Antygen HBs norma

• niereaktywny

Antygen HBS dodatni

Wykrycie HBsAg we krwi wskazuje na zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu B.

Stopniowy spadek stężenia HBsAg może wskazywać na skuteczność terapii i duże szanse jej powodzenia, natomiast stabilny poziom HBsAg wskazuje, że jest konieczna modyfikacja leczenia.

Utrzymywanie się HbsAg we krwi powyżej 6 miesięcy oznacza stan przewlekłego nosicielstwa. Charakterystyczne dla tej fazy infekcji są też stałe lub okresowe zwiększenia aktywności enzymów wątrobowych (aminotransferaz). Przewlekłe zapalenie zwiększa ryzyko rozwoju marskości wątroby, rozwój zmian martwiczo-zapalnych można potwierdzić w biopsji wątroby. To badanie daje najbardziej wiarygodną informację o stopniu nasilenia uszkodzenia tego narządu.

U pacjentów bezobjawowych lub leczonych supresyjnie oznaczanie HBsAg ma duże znaczenie, gdyż wskaźnik nie wykazuje związku z HBV DNA (materiałem genetycznym wirusa obecnym we krwi zakażonego), które u tych osób jest zazwyczaj niewykrywalne.