Kwas moczowy w dobowej zbiórce moczu

Kwas moczowy w dobowej zbiórce moczu badanie

Kwas moczowy jest substancją chemiczną, która powstaje, gdy organizm rozkłada puryny – związki, które mogą pochodzić zarówno z pokarmu, jak i być syntetyzowane w organizmie.

Część puryn powstaje w wyniku rozpadu kwasów nukleinowych (materiału genetycznego) wszystkich komórek. Stąd gwałtowny rozpad tkanek (np. wyniku uszkodzenia tkanki mięśniowej lub leczenia guza nowotworowego) powoduje uwalnianie puryn, które będąc przekształcane do kwasu moczowego, powodują gwałtowny wzrost jego stężenia.

Kwas moczowy jest wydalany głównie przez nerki, ale też w niewielkiej ilości przez przewód pokarmowy. Wysokie poziomy kwasu moczowego we krwi mogą powodować uszkodzenie nerek lub formowanie się w nich kamieni nerkowych i atak kolki.

Również w wyniku nieodpowiedniej diety bogatej w puryny stężenie kwasu moczowego we krwi może być stale podwyższone i sprzyjać tworzeniu się kryształów w stawach, co prowadzi do ich zapalenia. Taka choroba jest nazywana dną moczanową i jeśli nie zostanie poddana leczeniu, może doprowadzić do upośledzenia ruchu chorego.

Obniżenie lub podwyższenie stężenia kwasu moczowego zarówno we krwi, jak i moczu może być spowodowane przez wiele chorób, a niezdiagnozowane prowadzić do poważnych powikłań.

Kwas moczowy w dobowej zbiórce moczu – kiedy wykonać?

Badanie jest wykonywane głównie w celu diagnostyki dny moczanowej oraz kamicy nerkowej. Ma znaczenie również w potwierdzaniu lub wykluczaniu innych zaburzeń metabolicznych. Czasem wykonuje się go razem z oznaczeniem poziomu kwasu moczowego w surowicy u osób podczas chemioterapii.

Zbyt duża produkcja lub zaburzenie wydalania kwasu moczowego powoduje jego nadmierne gromadzenie się w organizmie. Badanie pomaga w poszukiwaniu przyczyn wysokiego stężenia kwasu moczowego we krwi, co umożliwia dobór odpowiedniego leczenia. W zależności od wyników badania lekarz może zlecić wykonanie dodatkowych testów w celu potwierdzenia diagnozy.

Kwas moczowy w dobowej zbiórce moczu – kto powinien wykonać?

Każdy pacjent z charakterystycznymi objawami dny moczanowej:

• obrzęki stawów
• zaczerwieniona, przebarwiona skóra wokół stawu
• staw gorący w dotyku
• lub będący w grupie podwyższonego ryzyka jej rozwoju: płci męskiej, w zaawansowanym wieku, z nadwagą lub otyłością, cukrzycą, nadciśnieniem tętniczym, spożywający duże ilości alkoholu oraz mięs i owoców morza.

Ponadto, pacjenci z objawami kamicy nerkowej, przy podejrzeniu że kamień który spowodował atak stworzony jest z kwasu moczowego:

• silny ból w dolnej części pleców
• ból przy wstrząsaniu okolicy nerek
• krew w moczu
• częsta potrzeba oddawania moczu
• nudności, wymioty
• gorączka, dreszcze

Badanie można wykonać też u pacjentów z objawami chorób nerek (obrzęki, nadciśnienie tętnicze, zmiana częstości oddawania moczu) i chorobami nowotworowymi będących w trakcie chemioterapii (rozpad komórek uwalnia nadmiar puryn, przekształcanych do kwasu moczowego).

Materiał do badania

• dobowa zbiórka moczu

Kwas moczowy w dobowej zbiórce moczu norma

• 0,2 – 1,0 g/dobę

Kwas moczowy w dobowej zbiórce moczu wyniki

Wartości podwyższone mogą występować w: zaawansowanej dnie moczanowej, kamicy nerkowej, niektórych chorobach nerek, chorobach nowotworowych, łuszczycy, chorobach hematologicznych (niedokrwistościach), zaburzeniach gospodarki lipidowej, otyłości, cukrzycy, niedoczynności tarczycy, przy niedotlenieniu i znacznym uszkodzeniu tkanek, podczas chemioterapii.

Wysokie stężenie wywołać mogą też leki: cytostatyki, niektóre moczopędne, niskie dawki salicylanów, niacyna.

Obserwuje się je również przy nadmiernej podaży puryn (czerwone mięso, owoce morza) w diecie.

Niskie wartości mogą występować w: ostrym ataku dny moczanowej, zaawansowanej niewydolności nerek (GFR < 10 ml/min), przewlekłym alkoholizmie, u osób narażonych na ołów oraz w gentycznej chorobie, idiopatycznej hiperurikemii rodzinnej.

Niskie stężenie wywołać mogą też leki: allopurynol, insulina, niektóre moczopędne, wysokie dawki salicylanów, witamina C, kortykosteroidy.

Obserwuje się je również przy zmniejszonej podaży puryn w wyniku niedoborów dietetycznych np. zbyt małym spożyciu białka.