Posiew kału w kierunku Salmonella i Shigella (3 próbki)

Posiew kału w kierunku Salmonella Shigella (3 próbki) badanie

Biegunka to objaw mogący wskazywać na różnorodne choroby, nie tylko dotyczące samego układu pokarmowego, jednak najczęściej jest spowodowana zakażeniem (o różnej przyczynie, bakteryjnej, wirusowej lub pasożytniczej) wynikającym z nieprzestrzegania przepisów sanitarnych czy podstawowych zasad higieny.

Ostre nieżyty żołądkowo-jelitowe są często spowodowane przez bakterie, między innymi z rodzajów Salmonella i Shigella. Źródłem zakażeń może być zarówno człowiek w trakcie aktywnej infekcji, osoba która niedawno ją przebyła ale nadal wydala bakterie w kale, ale też bezobjawowy nosiciel. Zdarzają się również infekcje odzwierzęce, bezpośrednio od zainfekowanych gatunków różnych zwierząt domowych lub spożycia zanieczyszczonych produktów pochodzenia zwierzęcego.

Zapobieganie rozprzestrzeniania się patogennych organizmów jest bardzo ważne i zależy od nas samych (mycie rąk, higiena osobista, weryfikacja czystości spożywanej wody czy pochodzenia żywności).

Przebieg zakażenia Salmonellą i Shigellą zależy od wieku i odporności chorego – zdrowe, młode osoby mogą przejść infekcję bezobjawowo lub łagodnie, ale pozostać nosicielami (wydalać bakterie z kałem) i przenosić chorobę na innych z grup ryzyka jej ciężkiego przebiegu. Dzieci, osoby starsze, z osłabioną odpornością są narażone na ogólnoustrojowe powikłania (rozwój sepsy, zapalenia opon mózgowo -rdzeniowych, kości, infekcyjnego zapalenia wsierdzia, w wyniku salmonellozy).

Dodatkowy problem stanowi fakt nadużywania antybiotyków w przebiegu leczenia infekcji Salmonellą i Shigellą. U zdrowych osób, przy niepowikłanym przebiegu infekcji, ustępuje ona samoistnie do 3-5 dni i nie wymaga leczenia. Podanie preparatów antybakteryjnych zwiększa ryzyko rozwoju nosicielstwa i wykształcenia przez bakterie niewrażliwości (oporności) na rutynowo stosowane antybiotyki, co dodatkowo utrudnia leczenie w skomplikowanych przypadkach.

W celu ograniczania rozpowszechniania się zakażeń, użyteczne są badania takie jak posiew kału w kierunku patogenów, wykonywany w sytuacjach szczególnych u osób podejrzanych o zakażenie Salmonellą i Shigellą lub profilaktycznie (na zlecenie odpowiednich służb) w celu wykrywania bezobjawowych nosicieli.

Kiedy wykonać posiew kału w kierunku Salmonella i Shigella (3 próbki)?

Badanie wykonywane jest głównie w celu diagnostyki zakażeń przewodu pokarmowego, w obecności charakterystycznych objawów, w celu dokładnej identyfikacji jego czynników sprawczych (gatunków bakterii).

Badanie to zlecane jest również u osób chcących pracować w poszczególnych zawodach (głównie mających kontakt z żywnością). Wykluczenie obecności Salmonelli i Shigelli w posiewach kału z próbek pobranych w ciągu 3 kolejnych dni, umożliwia podjęcie pracy. Badanie często wykonuje się też u osób szczególnie podatnych na zakażenia (np. ze współistniejącymi chorobami układu pokarmowego, w trakcie antybiotykoterapii lub leczenia obniżającego odporność, przy hospitalizacji, po zabiegach chirurgicznych)

Kto powinien wykonać posiew kału w kierunku Salmonella i Shigella (3 próbki)?

Na zlecenie odpowiednich organów, wszystkie osoby pretendujące do pracy w zawodach, w których istnieje możliwość przeniesienia zakażenia (gastronomia, zawody medyczne).

Ponadto, osoby z objawami przebytego lub obecnego zakażenia układu pokarmowego:

• zapalenia żołądka i/lub jelit z: biegunką, gorączką, bólami brzucha, wzdęciami, nudnościami, wymiotami
• duru brzusznego (zakażenie salmonellą): biegunka pojawiająca się po okresie zaparć, kaszel, spadek ciśnienia, powiększenie węzłów chłonnych, wątroby, śledziony, wysypka, osłabienie i senność
• czerwonki bakteryjnej (zakażenie shigellą): biegunka z domieszką krwi lub śluzu, wysoka gorączka, odwodnienie

Posiew kału w kierunku Salmonella i Shigella (3 próbki) wyniki

• posiew ujemny (-)
• posiew dodatni (+)

Świadczy o tym, że na pożywkach mikrobiologicznych z próbki pobranego kału zostały wyhodowane bakterie z rodzaju Shigella lub Salmonella. Przy obecności objawów, potwierdza to zakażenie tymi patogenami, kolejno wykonane może zostać oznaczenie ich wrażliwości (ocena skuteczności poszczególnych rodzajów antybiotyków na bakterie).

Przy braku dolegliwości żołądkowo-jelitowych, stwierdzone zostaje stan bezobjawowego nosicielstwa, co niesie za sobą szereg konsekwencji.