Retikulocyty automatycznie

Retikulocyty automatycznie (zwane także proerytrocytami) to młode krwinki czerwone krwi. Jest to niedojrzała postać erytrocytu, która krąży we krwi obwodowej krócej niż 48 godzin.

Przeciętny czas życia krwinki czerwonej to ok. 120 dni. Po tym czasie jest ona niszczona w śledzionie, a na jej miejsce pojawiają się nowe, które wytwarzane są w szpiku kostnym. W sytuacji, w której nagle nachodzi duża potrzeba uzupełnienia krwinek czerwonych, we krwi znajdzie się więcej retikulocytów, ponieważ cała objętość musi zostać szybko odtworzona – w związku z czym nie będą miały czasu, aby w 100% dojrzeć. Do takiej sytuacji dochodzi np. po masywnych krwawieniach, czy też u ludzi z anemią (niedokrwistością).

Retikulocyty automatycznie – kiedy wykonać badanie?

Podczas badania automatycznego retikulocytów ich poziom we krwi obwodowej mierzony jest przez specjalistyczną aparaturę laboratoryjną (cytometr przepływowy), a następnie wynik podawany jest jako procentowy stosunek do całkowitej ilości erytrocytów. Badanie metodą automatyczną dodatkowo jest w stanie podać wskaźniki oceniające dojrzałość retikulocytów , które także mogą być przydatne diagnostycznie.

Badanie zawartości retikulocytów we krwi jest dobrym wskaźnikiem aktywności szpiku kostnego, ponieważ dość bezpośrednio wskazuje na tempo zachodzenia produkcji nowych elementów morfotycznych krwi w tej tkance. Zaburzenia w funkcjonowaniu szpiku mogą skutkować zbyt niskim wytwarzaniem retikulocytów, w związku z czym badanie to jest użytecznym wskaźnikiem podczas poszukiwania przyczyn niedokrwistości i zaburzeń składu krwi u pacjentów. Badanie to zawsze powinno być wykonywane w połączeniu z badaniem innych parametrów krwi, gdyż samo w sobie dostarcza tylko szczątkowych informacji na temat stanu zdrowia pacjenta.

Retikulocyty automatycznie – kto powinien wykonać?

Badanie zazwyczaj zlecane jest, jeżeli u pacjenta występuje zbyt niska liczba czerwonych krwinek lub inne jednostki chorobowe, w przebiegu których można podejrzewać nieprawidłowy metabolizm erytrocytów lub zaburzenia funkcjonowania szpiku kostnego. Zbyt wysokie lub zbyt niskie poziomy retikulocytów same w sobie nie dają objawów, za to objawy mogą wywoływać choroby, w przebiegu których parametry te są zmienione, jak np. anemia. Objawami typowymi dla anemii (niedokrwistości) są m.in.:

• bladość skóry i błon śluzowych
• trudności z koncentracją
• zmniejszenie ogólnej energii pacjenta
• łatwiejsza męczliwość

Retikulocyty automatycznie norma (wartości referencyjne)

Normy zawartości retikulocytów we krwi są bardzo zmienne, w zależności od płci i wieku.

• (1-3dni): 34,7-54,0‰
• (4-30 dni): 10,6-23,7‰
• (1-2 mies.): 21,2-34,7‰
• (2-6 mies.) 15,5-27,0‰
• (6-24 mies.): 9,9-18,2‰
• (2-6 lat) 8,2-14,5‰
• (6-12 lat): 9,8-19,4‰
• (12-18 lat) 9,0-14,9‰
• (>18 lat): 8,6-13,6‰

Retikulocyty podwyższone

Wyższe poziomy retikulocytów występują w sytuacjach, w których organizm musi odtwarzać niewystarczające ilości krwinek czerwonych, w sytuacjach, w których zostały one utracone lub występują w zbyt małych liczbach, jak np:

• w niedokrwistościach hemolitycznych, pokrwotocznych i wywołanych niedoborami odpowiednich
• w okresie leczenia preparatami krwiotwórczymi (takimi jak żelazo, kwas foliowy, witamina B12 czy erytropoetyna)
• w przebiegu niektórych nowotworów, białaczek
• po usunięciu śledziony (splenektomia)

Wysokie poziomy retikulocytów występują też fizjologicznie u noworodków oraz u ludzi żyjących na dużych wysokościach, np. w górach.

Obniżone wartości erytrocytów występują podczas uszkodzenia szpiku, wywołanego np. nowotworami lub ich leczeniem (czyli chemio- i radioterapią), oraz jako konsekwencja niedoborów żelaza, witaminy B12 i kwasu foliowego.