Varicella zoster przeciwciała IgM

Varicella zoster przeciwciała IgM – co to jest?

Varicella zoster to wirus odpowiedzialny za wywoływanie dwóch chorób u ludzi- ospy wietrznej i półpaśca. Pierwotna infekcja najczęściej występuje u dzieci i przebiega jako ospa wietrzna- po jej zakończeniu wirus przechodzi w stan uśpienia (latencji) w zwojach nerwowych, a w przypadku jego reaktywacji (zazwyczaj już u osób dorosłych) choroba manifestuje się jako półpasiec. Przeciwciała IgM specyficzne dla tego wirusa świadczą o trwającym obecnie zakażeniu tym patogenem, zazwyczaj wykrywane są ok. 3 tygodnie po pojawieniu się wirusa w organizmie.

Varicella zoster przeciwciała IgM – kiedy wykonać?

Wykrycie specyficznych przeciwciał podklasy IgM dostarcza wiele ważnych informacji na temat przebiegu infekcji. Przeciwciała to specjalne białka produkowane przez komórki ludzkiego układu immunologicznego (odpornościowego), które mają na celu walkę z danym patogenem. Oznaczanie poziomów przeciwciał specyficznych dla danego wirusa, najlepiej kilka podklas na raz (IgA, IgG, IgM) pozwala określić, w jakim stadium choroby obecnie znajduje się dany pacjent, czy wirus nadal aktywnie się namnaża oraz prognozować o dalszym przebiegu i czasie wyleczenia. Zalecane jest też ponowne wykonanie tego badania w celu oceny zmiany mian przeciwciał w czasie.

O ile choroby wywoływane przez wirusa Varicella zoster zazwyczaj nie stanowi poważnego zagrożenia dla zdrowia i życia pacjenta, to może nieść ryzyko poważnych komplikacji ciąży i uszkodzeń płodu, jeżeli do zakażenia dojdzie u kobiety w czasie trwania ciąży, szczególnie podczas pierwszego trymestru.

Varicella zoster przeciwciała IgM – kto powinien wykonać?

Ospa wietrzna jest chorobą wywoływaną przez tego wirusa, która pojawia się po wystąpieniu pierwotnego zakażenia. Choroba ma zazwyczaj dość łagodny przebieg (choć nasilenie objawów chorobowych bywa zmienne, w zależności od danego pacjenta) i dotyczy najczęściej dzieci w wieku przedszkolnym/wczesnoszkolnym.

Do głównych objawów tego schorzenia zaliczamy:

• wysypka w formie grudek, które z czasem zasychają w strupy, przede wszystkim na tułowiu i twarzy
• stan podgorączkowy, gorączka
• ogólne pogorszenie samopoczucia
• utrata apetytu
• bóle mięśni i stawów
• ból głowy

U osób szczepionych objawy nie występują wcale lub mają one bardzo małe nasilenie. Dostępne jest leczenie przeciwwirusowe (acyklowir), które pomaga w minimalizowaniu ilości występujących zmian skórnych i zmniejsza ryzyko powikłań.

Pierwotne zakażenie tą chorobą podczas ciąży może skutkować następującymi powikłaniami u płodu:

• uszkodzenia układu nerwowego- małogłowie, wodogłowie
• opóźniony rozwój umysłowy, drgawki
• uszkodzenia gałek ocznych, zaćma, jaska
• zniekształcenia i nieprawidłowy rozwój kończyn
• zapalenia wielu narządów u noworodka- np. wątroby, płuc, mózgu
• przedwczesny poród, niska masa urodzeniowa

W przypadku osoby dorosłej, która już raz przeszła zakażenie wirusem Varicella zoster jest on nadal obecny w jej organizmie. Występuje on w postaci uśpionej, która jednak może ulec reaktywacji- samoczynnie lub pod wpływem innych czynników, jak np. obniżenie odporności, leczenie immunosupresyjne, choroba nowotworowa.

Wówczas nie wywołuje już ospy wietrznej, tylko inną chorobę- półpaśca. Jako że wirus ten bytuje w zwojach nerwowych, to objawy dotyczą tylko obszaru, za unerwienie którego odpowiada ten konkretny zwój. Do tych objawów należą:

• ból głowy
• gorączka
• zmęczenie, ogólne pogorszenie samopoczucia
• ból o różnym nasileniu w obszarze unerwienia zajętego nerwu- danego dermatomu
• uczucie mrowienia, swędzenia, kłucia, pieczenia na tym obszarze skóry
• wysypka skórna mająca postać bolesnych, swędzących pęcherzyków

Nazwa choroby wynika z faktu, że dermatomy układają się w pewnego rodzaju pasy na skórze, a w przebiegu półpaśca zajęty obszar występuje tylko po jednej stronie ciała- czyli dermatom zajęty jest połowicznie.

Varicella zoster przeciwciała IgM – kto powinien wykonać?

Obecność przeciwciał klasy IgM skierowanych przeciwko wirusowi Varicella zoster świadczy o trwającym obecnie zakażeniu tym patogenem- są one obecne w 100% zakażeń pierwotnych, za to zanikają i nie są wykrywalne u około połowy pacjentów po reaktywacji wirusa. Najwięcej użytecznych danych diagnostycznych dostarcza to badanie po zestawieniu uzyskanych wyników z poziomami innych podklas przeciwciał. Wyniki tego badania zawsze należy konsultować z lekarzem specjalistą w celu poprawnego zaplanowania dalszego procesu leczniczo-diagnostycznego.