Test na HIV

Wirus HIV, czyli ludzki wirus niedoboru odporności (Human immunodeficiency virus) jest wirusem, który jest przyczyną choroby znanej jako zespół nabytego niedoboru odporności (AIDS). HIV to retrowirus, specjalny podtyp wirusa, który infekuje i niszczy limfocyty T-pomocnicze – jedne z podstawowych komórek składających się na układ odpornościowy ludzkiego organizmu. Sam wirus HIV dzieli się na dwa podtypy, różniące się od siebie dokładniejszą budową genetyczną- HIV-1 i HIV-2.

Nieleczone zakażenie tym wirusem prowadzi do rozwoju zespołu AIDS, który sam w sobie nie jest chorobą, a bardziej zbiorem innych jednostek chorobowych, wywołanych działaniem wirusa HIV w organizmie. Infekcja przebiega w kilku etapach, które różnią się między sobą objawami. W ciągu pierwszych 1-8 tygodni od kontaktu zakaźnego występuje pierwsza faza zakażenia HIV – tzw. ostra choroba retrowirusowa, po której następuje okres bezobjawowy, który trwa średnio 8-10 lat, podczas których rozwija się AIDS – który po tym okresie, nieleczony, zazwyczaj jest chorobą kończącą się znacznym pogorszeniem jakości życia, a następnie zgonem pacjenta.

Zakażenie tym wirusem przenoszone jest poprzez kontakt z płynami ustrojowymi chorego, w których znajdują się cząsteczki wirusa. Infekcja najczęściej następuje trzema głównymi drogami:

• wraz z krwią chorego (transfuzja krwi zakażonej wirusem, zakłucie się igłą z krwią osoby zakażonej, kontakt krwi chorego z błoną śluzową lub raną, ale do zakażenia może także dojść np. w studio tatuażu lub salonie kosmetycznym, który nie przestrzega odpowiednich zasad higieny)
• drogą płciową podczas stosunku seksualnego bez stosowania odpowiedniego zabezpieczenia
• transmisja wirusa od zakażonej matki na dziecko, podczas ciąży, porodu lub karmienia piersią

Płyny ustrojowe, w których może znajdować się wystarczająco dużo cząsteczek wirusa, aby wywołać infekcję u innej osoby to:

• krew
• nasienie i płyn preejakulacyjny
• wydzieliny pochwy
• inne płyny ustrojowe, takie jak płyn mózgowo-rdzeniowy, otrzewnowy, stawowy
• oraz każdy inny płyn, który zawiera w sobie zakażoną krew

W związku z powyższymi cechami transmisji wirusa możemy wydzielić grupy populacyjne, które są szczególnie narażone na zakażenie wirusem HIV.

Osoby wśród których to ryzyko jest największe to:

• osoby wykazujące ryzykowne zachowania seksualne (częsta zmiana partnerów, uprawiających stosunki seksualne bez odpowiedniego zabezpieczenia)
• osoby z hemofilią
• osoby uzależnione od narkotyków
• personel medyczny (w drodze ryzyka zawodowego związanego z częstym kontaktem z wieloma materiałami biologicznie zakaźnymi)

Test na HIV – kiedy wykonać?

Test combo HIV jest testem czwartej generacji, który łączy wykrywanie zarówno przeciwciał i antygenów HIV- w związku z czym wykrywa zarówno cząsteczki wirusa, jak i przeciwciała ludzkiego układu odpornościowego skierowane przeciwko temu wirusowi. Dzięki zastosowaniu tego typu dwojakiej detekcji można wykryć i zidentyfikować wszystkie główne gatunki i podtypy wirusa HIV-1 i HIV-2. Jednoczesne wykrycie przeciwciał i antygenów prowadzi do zwiększonej wrażliwości testu (a co za tym idzie większej jego skuteczności) we wczesnym etapie serokonwersji. Jest to jeden ze wczesnych etapów zakażenia wirusem HIV, w którym antygeny wirusa we krwi zostają zastąpione przez przeciwciała tworzące się przeciwko nim, czyli zamiast cząsteczek wirusa we krwi jest obecne więcej elementów ludzkiego układu odpornościowego skierowanego przeciwko nim.

Ponadto test ten pozwala także na lepszą ocenę stanu zaawansowania choroby u osób, u których została już ona wcześniej potwierdzona.

Kto powinien wykonać test na HIV?

Regularne badania w kierunku tego wirusa powinny wykonywać osoby, które wykazują tzw. zachowania ryzykowne, które mogły je narazić na kontakt z wirusem. W celu uzyskania wiarygodnych wyników badania u osób, u których nastąpił kontakt z wirusem powinny być wykonywane około 3 miesiące po tym kontakcie- dopiero wtedy we krwi znajdzie się wystarczająco dużo antygenów i przeciwciał, aby wynik badania był miarodajny.

Należy pamiętać, że do zakażenia nie dochodzi poprzez drogę kropelkową (przez kaszel), stosowanie tych samych sztućców co osoba zakażona, korzystanie ze wspólnej łazienki czy nawet przez pocałunek (przy zakładanym braku obecności ran w jamie ustnej).

HIV objawy

Wczesnymi objawami zakażenia wirusem mogą być objawy ostrej choroby retrowirusowej, takie jak:

• powiększenie węzłów chłonnych
• gorączka
• ogólne osłabienie
• bóle mięśni i stawów
• wysypka skórna

Przygotowanie do badania

Nie jest wymagane specjalne przygotowanie. Badanie wykonuje się na czczo.

Materiał do badania

• krew żylna

Sposób przeprowadzenia badania

• Elektrochemiluminescencja

Test na HIV wyniki

Wynik ujemny dla przeciwciał HIV-1 i HIV-2 zwykle wskazuje na brak infekcji. Jednak wyniki ujemne nie wykluczają ostrej lub wczesnej infekcji wirusem u pacjentów z początkowo reaktywnymi antygenami lub przeciwciałami -1 / -2 we wcześniejszych badaniach.

Dodatnie lub wątpliwe wyniki tego badania zawsze wymagają potwierdzenia, przy pomocy bardziej dokładnych metod- tj. namnażania laboratoryjnie materiału genetycznego wirusa za pomocą metod PCR i wykrywania Western Blot. W przypadku wyniku dodatniego (pozytywnego) oraz po wykonaniu testów potwierdzających należy omówić dalsze postępowanie lecznicze z lekarzem.